Specyficzne trudności w uczeniu się, co to takiego?

Specyficzne trudności w uczeniu się zostały opisane w ICD-11 (International Classification of Diseases). Ujęte są tam w sekcji dotyczącej zaburzeń psychicznych, zaburzeń zachowania i zaburzeń neurorozwojowych, przypisane konkretnie do zaburzeń neurorozwojowych.

Specyficzne trudności w uczeniu się ujęte w ICD-11:

06 Zaburzenia psychiczne, zaburzenia zachowania, zaburzenia neurorozwojowe:
Zaburzenia neurorozwojowe:
6A03 Specyficzne zaburzenia rozwoju umiejętności szkolnych:
6A03.0 Specyficzne zaburzenia czytania
6A03.1 Specyficzne zaburzenia ortograficzne
6A03.2 Specyficzne zaburzenia umiejętności arytmetycznych
6A03.3 Mieszane zaburzenia umiejętności szkolnych
6A03.Z Zaburzenia rozwojowe umiejętności szkolnych, nieokreślone

Wśród trzech najczęściej pojawiających się pytań od osób, które są w początkowej fazie zapoznawania się ze zjawiskiem specyficznych trudności w uczeniu się, są:

1. Co to są „specyficzne trudności w uczeniu się”?

Odpowiedź: Specyficzne trudności w uczeniu się to nic innego, jak trwałe i znaczące trudności w rozwijaniu umiejętności szkolnych. Wspomniane umiejętności szkolne mogą dotyczyć: czytania, pisania i/lub zdolności matematycznych. Wśród specyficznych trudności w uczeniu się występuje: dysleksja, dysgrafia, dysortografia i dyskalkulia.

2. Czy ze specyficznych trudności szkolnych można się wyleczyć?

Odpowiedź: Nie. Możemy działać objawowo w taki sposób, by jak najbardziej kompensować trudności dziecka. Raz zdiagnozowana dysleksja oznacza, że, jej objawy w mniejszym lub większym stopniu już zawsze będą obecne w życiu dziecka i/lub dorosłego.

3. Kto i w jaki sposób może zdiagnozować u dziecka te trudności?

Odpowiedź: Diagnozę w kierunku dysleksji przeprowadza się w poradni psychologiczno-pedagogicznej, po III klasie szkoły podstawowej. Co nie oznacza, że nie można przeprowadzić jej wcześniej. Różnica polega na tym, że diagnoza przed III klasą szkoły podstawowej mówi o ryzyku dysleksji. Diagnozę w kierunku ryzyka dysleksji zwykle przeprowadza się pomiędzy I-III klasą szkoły podstawowej.

Ryzyko dysleksji i/lub dysleksja może zostać stwierdzona po wykluczeniu niepełnosprawności intelektualnej. Niepełnosprawność intelektualna (iloraz inteligencji poniżej przeciętnej) jest wykluczana i/lub potwierdzana w trakcie badania psychologicznego.

Co oznacza, że pełna diagnoza dysleksji zawiera: badanie pedagogiczne, badanie psychologiczne oraz badanie logopedyczne.

Badanie logopedyczne m.in. poddaje ocenie funkcje słuchowo-językowe. Dopiero wypadkowa wszystkich trzech powyższych badań będzie przedstawiała nam pełen obraz funkcjonowania dziecka.

Definicje:

• Dysgrafia – trudności w nauce pisania, niski poziom graficzny pisma,
• Dysleksja – trudności w nauce czytania,
• Dyskalkulia – obniżony poziom zdolności matematycznych,
• Dysortografia – trudności w opanowaniu i stosowaniu się do zasad poprawnej pisowni (zasad ortograficznych),
• Ryzyko dysleksji – pojawia się od okresu poniemowlęcego do około 9 roku życia, wiąże się zaburzeniami rozwoju psychoruchowego, które mogą przyczynić się do wystąpienia dysleksji.

O ryzyku dysleksji i objawach towarzyszących mu napiszę w osobnym wpisie.